Hast wer thús!
Door: Tryntsje Draaijer
Blijf op de hoogte en volg Tryntsje
12 Juli 2021 | Curaçao, Willemstad
20.33 uur lokale tijd, de laatste avond op Dushi Korsou!
Wat een gek gevoel, gek idee en gewoon gek iets. Ik had nooit gedacht dat ik het afscheid nemen van dit eiland zo intens zou beleven. Dat ik er zoveel emoties bij zou voelen. Toch is het zo. Het is een afsluiting van een bijzondere periode, van een geweldige ervaring die ik nooit had willen missen. Met vele ups en ook zeker een paar downs.
Het mooiste van afgelopen jaren vond ik het samenzijn met het gezin, met mijn man Henk, het zoveel tijd samen doorbrengen en echt op elkaar aangewezen zijn. Een nieuwe cultuur ontdekken, een andere wereld leren kennen, nieuwe mensen ontmoeten en heel veel bij Henk zijn werk betrokken zijn. En even niet hoeven werken, dat was echt heerlijk!
Bovenstaande was ook gelijk de paar downs die we hebben beleefd. Want altijd op elkaar aangewezen zijn brak me soms ook op, het voelde soms benauwend, klein en opgesloten. Nieuwe mensen ontmoeten was leuk, maar helaas hoorde afscheid nemen daar ook steeds weer bij en dat is behoorlijk intensief. Of mensen bleken heel anders te zijn dan je aanvankelijk dacht. Daardoor heb ik me soms alleen gevoeld, en dat was niet fijn. De Marinebasis was de veilige, bekende haven, maar voelde soms voor mij ook als té bekend. De collega's waar Henk mee werkt, zijn ook de mensen (gezinnen) die je tegenkomt bij school, bij het strand, in de supermarkt en bij het uitgaan. Het voelde soms als een net iets te klein dorp waar iedereen alles van elkaar (denkt te) we(e)t(en). En niet werken is zeker lekker, maar soms ook saai en doelloos. Van te veel tijd hebben, ging ik soms te veel denken.
Maar man o man... Wat een ervaringen! Wat een prachtige momenten hebben we beleefd. Wat een lieve mensen hebben we ontmoet en een vriendschap opgebouwd met een geweldig mooi gezin (dat ook nog eens vlakbij ons woont in Fryslân). Familie, vriendinnen en vrienden die hier zijn geweest en die het eiland door onze ogen hebben mogen beleven. In één woord: GEWELDIG! En die zee... die azuurblauwe zee en de witte stranden, dat ga ik zeker missen. Het heerlijke weer, het relaxte leventje van hier, het 'poko poko' gevoel en het 'alles komt goed meisje' sfeertje.
Als ik dit zo neer schrijf, zou je bijna denken: waarom gaan ze überhaupt weg? Maar... aan alles komt altijd een eind en zo ook aan onze term hier. Benthe en Carst hebben de hele periode hier een beetje heimwee naar Nederland gehouden en het is goed dat we nu terug gaan. Toch overvalt het vooral Benthe dat ze Curacao zo gaat missen. Het afscheid nemen van haar twee beste vriendinnetjes viel haar heel zwaar. Daar zijn heel wat tranen om gelaten. Carst is daar anders in. Hij had vooral veel boze buien, waarschijnlijk de emoties die hij niet goed onder woorden kon (kan) brengen.
Maar nu alle afscheidsdingetjes zijn geweest, zijn we klaar voor Nederland! Morgenochtend pakken we de acht koffers weer in! Op nei ús Heitelân, op nei Balk!
Curacao, bedankt voor de geweldige ervaring die je ons hebt mogen laten ervaren, en heel graag: oant sjen!
Ayo!
Lieve lezers... ik heb het altijd heel fijn gevonden om alles van me af te kunnen schrijven, het was eigenlijk een soort dagboek van allerlei ervaringen en emoties. Bedankt voor jullie reacties, lieve appjes en andere berichtjes. Dat deed mij, en ons, zo ontzettend goed! Un abrazo (knuffel) voor jullie!
Wat een gek gevoel, gek idee en gewoon gek iets. Ik had nooit gedacht dat ik het afscheid nemen van dit eiland zo intens zou beleven. Dat ik er zoveel emoties bij zou voelen. Toch is het zo. Het is een afsluiting van een bijzondere periode, van een geweldige ervaring die ik nooit had willen missen. Met vele ups en ook zeker een paar downs.
Het mooiste van afgelopen jaren vond ik het samenzijn met het gezin, met mijn man Henk, het zoveel tijd samen doorbrengen en echt op elkaar aangewezen zijn. Een nieuwe cultuur ontdekken, een andere wereld leren kennen, nieuwe mensen ontmoeten en heel veel bij Henk zijn werk betrokken zijn. En even niet hoeven werken, dat was echt heerlijk!
Bovenstaande was ook gelijk de paar downs die we hebben beleefd. Want altijd op elkaar aangewezen zijn brak me soms ook op, het voelde soms benauwend, klein en opgesloten. Nieuwe mensen ontmoeten was leuk, maar helaas hoorde afscheid nemen daar ook steeds weer bij en dat is behoorlijk intensief. Of mensen bleken heel anders te zijn dan je aanvankelijk dacht. Daardoor heb ik me soms alleen gevoeld, en dat was niet fijn. De Marinebasis was de veilige, bekende haven, maar voelde soms voor mij ook als té bekend. De collega's waar Henk mee werkt, zijn ook de mensen (gezinnen) die je tegenkomt bij school, bij het strand, in de supermarkt en bij het uitgaan. Het voelde soms als een net iets te klein dorp waar iedereen alles van elkaar (denkt te) we(e)t(en). En niet werken is zeker lekker, maar soms ook saai en doelloos. Van te veel tijd hebben, ging ik soms te veel denken.
Maar man o man... Wat een ervaringen! Wat een prachtige momenten hebben we beleefd. Wat een lieve mensen hebben we ontmoet en een vriendschap opgebouwd met een geweldig mooi gezin (dat ook nog eens vlakbij ons woont in Fryslân). Familie, vriendinnen en vrienden die hier zijn geweest en die het eiland door onze ogen hebben mogen beleven. In één woord: GEWELDIG! En die zee... die azuurblauwe zee en de witte stranden, dat ga ik zeker missen. Het heerlijke weer, het relaxte leventje van hier, het 'poko poko' gevoel en het 'alles komt goed meisje' sfeertje.
Als ik dit zo neer schrijf, zou je bijna denken: waarom gaan ze überhaupt weg? Maar... aan alles komt altijd een eind en zo ook aan onze term hier. Benthe en Carst hebben de hele periode hier een beetje heimwee naar Nederland gehouden en het is goed dat we nu terug gaan. Toch overvalt het vooral Benthe dat ze Curacao zo gaat missen. Het afscheid nemen van haar twee beste vriendinnetjes viel haar heel zwaar. Daar zijn heel wat tranen om gelaten. Carst is daar anders in. Hij had vooral veel boze buien, waarschijnlijk de emoties die hij niet goed onder woorden kon (kan) brengen.
Maar nu alle afscheidsdingetjes zijn geweest, zijn we klaar voor Nederland! Morgenochtend pakken we de acht koffers weer in! Op nei ús Heitelân, op nei Balk!
Curacao, bedankt voor de geweldige ervaring die je ons hebt mogen laten ervaren, en heel graag: oant sjen!
Ayo!
Lieve lezers... ik heb het altijd heel fijn gevonden om alles van me af te kunnen schrijven, het was eigenlijk een soort dagboek van allerlei ervaringen en emoties. Bedankt voor jullie reacties, lieve appjes en andere berichtjes. Dat deed mij, en ons, zo ontzettend goed! Un abrazo (knuffel) voor jullie!
-
12 Juli 2021 - 06:48
Marike F:
Goeiereis nei it moaie fijne fertrouwde Balk! -
12 Juli 2021 - 08:48
Ellen:
Ik wens jullie een goede reis Tryntsje! Op naar Balk. Aan het weer zal het niet liggen de komende weken ;) ik heb jullie avonturen verhalen altijd met plezier gelezen! -
12 Juli 2021 - 12:59
Pieter:
Goede reis Henk, Trijntje en kids -
12 Juli 2021 - 22:58
Stien :
Wat weer mooi geschreven
Ik wens jullie een goede reis toe naar jullie plekje in balk
Oant sjen -
13 Juli 2021 - 22:32
Mem:
Wat weer een mooi waar verhaal, en idd aan dit avontuur is ook weer een eind gekomen, vanmorgen hebben we jullie opgewacht op Schiphol heel fijn dat jullie weer thuis zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
