Westpunt, een stukje geschiedenis van...

Vanuit defensie worden er veel excursies, workshops en kinderfeesten georganiseerd. Afgelopen weekend was er een wandeltocht bij Westpunt, het meest westelijke puntje van Curaçao. Samen met een vriendin van hier hebben we een prachtige wandeling gemaakt langs dit uiterste stukje eiland. Onder leiding van een local, een oudere man die ons van alles wist te vertellen over dit deel van het eiland. Zo ontzettend interessant! Het feit dat ik 5 uur al uit mijn bed moest, verdween compleet naar de achtergrond tijdens deze excursie. Hieronder een stukje geschiedenis van het ontstaan van het dit Caribische eiland. Niet helemaal in mijn eigen woorden en in mijn stijl. Maar wel interessant om hier te plaatsen.

Curaçao is een eiland dat gebouwd is op lava, heel vroeger waren het twee eilanden, maar deze zijn aan elkaar gekomen door verschuivingen van aardplaten. De naam van het eiland is lang geleden ontstaan en hierover bestaan verschillende theorieën.
Toen Columbus tijdens één van zijn reizen eind 15e eeuw een paar zeelieden bij zich had met scheurbuik, als gevolg van vitamine C tekort, besloot hij deze mannen af te zetten bij het dichtst bijzijnde eiland. Hij vond dit beter dan de mannen overboord te gooien. Nadat de mannen waren afgezet en ze veel citrusfruit aten dat op het eiland aanwezig was, herstelden ze volledig! Toen Columbus een paar maanden later weer langs het eiland voer, en 'zijn mannen' volledig hersteld zag zwaaien, noemde hij het eiland 'Curaçao', wat 'genezing' in het Portugees betekent. '
Een andere theorie is dat het is afgeleid van het Portugese woord voor hart, coração, wat zou verwijzen naar het eiland als een centrum van handel. Dit werd later door Spanjaarden overgenomen als Curaçao, wat weer later werd gevolgd door de Nederlanders.
Welke van deze twee theorieën de juiste is... dat weet ik niet. En dat kon onze gids ons ook niet vertellen.

De eerste bewoners van Curaçao zijn de Indianen geweest, van hen zijn zo rond 2000 v. Chr. al resten gevonden. Curaçao werd in 1499 op 26 juli "ontdekt" door een Spanjaard. Op dat moment woonden er ongeveer 2000 Caquetio (stam van bepaalde Indianen) op het eiland. In 1515 werden vrijwel alle Caquetio als slaven weggevoerd naar Spanje. De Spanjaarden vestigden zich op het eiland in 1527. De Spanjaarden importeerden veel exoten naar Curaçao. Paarden, schapen, geiten, varkens en rundvee werden vanuit Europa of een van de Spaanse koloniën op het eiland geïntroduceerd. Ook diverse uitheemse bomen en planten werden door de Spanjaarden aangeplant. Met het vee ging het goed, met de landbouw ging het stukken slechter. De opbrengsten waren teleurstellend en de Spanjaarden noemden het eiland dan ook: "isla inutil", een nutteloos eiland. En vele Spanjaarden verlieten het eiland.

Na een inval van de WIC (West Indische Compagnie), werd Curaçao door hen veroverd en gaven de Spanjaarden die er nog wel woonden, zich over. De reden voor de inval en verovering was, dat de WIC op zoek was naar een uitvalsbasis voor handel en kaapvaart. Curaçao lag gunstig ten opzichte van de Spaanse koloniën op het vasteland. Ook had het de beste haven tot dan toe bekend in het Caraïbisch gebied. Daarnaast zocht de WIC naar een goede bron van zout. Zowel voor de kust van Venezuela als op Curaçao en Bonaire waren goede zoutpannen te vinden.

In 1665 begon de WIC met slavenhandel. De slaven werden aangevoerd uit West-Afrika en werden op Curaçao aan land gebracht, waar ze na de "middle passage" enige tijd konden aansterken. De slaven werden verhandeld op een plaats die nu Asiento heet, en ook op de plantage Zuurzak (nu villapark zuurzak). Al snel ontstond hier de belangrijkste regionale slavernij. De WIC leverde slaven tegen zeer scherpe prijzen en concurreerde zo de Engelse, Franse en Portugese handelaren de markt uit. Slaven werden door handelaren gekocht en vervolgens verscheept naar diverse bestemmingen in Midden-Amerika en Zuid-Amerika.

Na het faillissement van de WIC in 1791 werd Curaçao een echte Nederlandse kolonie. In 1795 kwamen de slaven op Curaçao in opstand. De opstand werd na een korte periode neergeslagen. In 1800 werd Curaçao bezet door de Britten, die in 1803 door de plaatselijke bevolking werden verdreven. In 1807 veroverden de Britten het eiland opnieuw. In 1816 kregen de Nederlanders Curaçao terug en viel Curaçao weer onder het Nederlands bestuur. In navolging van Engeland (1834) en Frankrijk (1848) werd door de Nederlandse regering in 1863 de slavernij afgeschaft.

Tot in het begin van de twintigste eeuw leefde Curaçao van handel, landbouw en visserij. Het economische tij keerde in 1914 toen grote aardoliereserves in Venezuela werden ontdekt. Shell vestigde meteen een olieraffinaderij op het eiland, Raffinaderij Isla, bij Asiento - waar eerder in slaven gehandeld werd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog speelde het eiland een belangrijke rol bij de levering van brandstof voor de geallieerde troepen. In de jaren veertig en vijftig zorgde de raffinaderij voor welvaart en modernisering, maar de welvaart was ongelijk verdeeld. Er ontstond een grote opstand en in de jaren 80 verliet Shell het eiland en werd de Isla verhuurd aan de Venezolaanse staatsoliemaatschappij. De raffinaderij ligt nu al bijna een jaar stil, door allerlei oorzaken. Maar als de Isla in werking is, kun je je beter niet bevinden onder de rook van... de geur is vreselijk (verbrande autobanden) en er komen veel meer ziektes voor bij mensen die in de 'rookkegel' van de Isla wonen. Alhoewel het nooit is bewezen dat dit door de raffinaderij komt.

Op 10 oktober 2010 heeft Curaçao een status aparte gekregen, maar toch is de band met Nederland nog sterk. In tegenstelling tot Nederland, maakt het eiland geen deel uit van het grondgebied van de Europese Unie en hoeft om die reden Curaçao, gelijk Aruba en Sint Maarten , dan ook niet te voldoen aan het Europees recht noch de euro als wettelijk betaalmiddel in te voeren. Wij betalen hier dus nog gewoon met de gulden! We zijn eigenlijk een beetje terug in de tijd...
Verder bezitten de inwoners van het Caribische deel van het Koninkrijk der Nederlanden naast de Nederlandse nationaliteit ook het Europees burgerschap.

De meeste mensen op Curaçao, ongeveer 80%, spreken Papiamento, eigenlijk een soort verzameltaal van vele talen: Spaans, Portugees, Engels, Nederlands.
Wij willen dit straks ook gaan leren. Zo voel ik me iets minder een makamba (buitenlander) en hoop ik dat we ons wat meer tussen de bevolking kunnen mengen. Benthe krijgt al Papiaments op school. Geweldig om te horen hoe snel dit gaat bij kinderen.

We hebben onze wandeling vervolgd en op de terugweg naar huis, zijn we beland bij de Starbucks. Niks geschiedenis of 'local'… gewoon lekker Amerikaans.

De dag erna hebben we de wandeling opnieuw gedaan, een klein stukje. Nu samen met ons gezin. Zo mooi om te zien hoe onze kinderen ook hiervan genieten.