Bondia! Waren we weer eens!

Het is alweer een hele poos geleden dat we iets van ons hebben laten horen. Inmiddels krijg ik steeds meer appjes met de vraag: ‘Hoe gaat het daar?’, dat ik dacht… volgens mij wordt het tijd voor een update.

Het gaat goed met ons! Het besluit is genomen dat we zomer 2021 terugkeren naar Balk. Even leek het erop dat het zomer 2022 zou worden, maar dit gaat niet door. En dat is prima. Ons avontuur beleven we zeker wel, en een jaar langer maakt het niet nóg uitdagender of zinvoller. Het is voor ons als gezin goed dat we over dik 8 maanden terugkomen naar Nederland.
Ondanks alle hectiek en onrust in de wereld, is het bij ons rustig. Relaxt zou ik bijna zeggen. Onze wereld, onze leefomstandigheden zijn na de lockdown van afgelopen maart/april niet veranderd. We kunnen naar het strand, uit eten, terrasje pakken, wandelen met meerdere mensen…. Áls je maar afstand houdt. Afstand is een ruim begrip hier (knipoog). En we leven altijd buiten, dus dit is vrij gemakkelijk toe te passen. Ik, of wij, hebben niet het gevoel dat we iets tekort komen, dat we worden beperkt in onze keuzes of mogelijkheden. Nu is het natuurlijk wel zo dat we al zijn gewend aan een leven zonder naaste familie en vrienden om ons heen, we zijn al veel met zijn vieren. Voor ons is het dus niet echt veranderd. Wellicht voelt het voor ons daardoor wat vrijer.

Vanochtend kreeg ik allemaal berichten uit Nederland dat er een run op vakanties naar Curaçao zijn, omdat dit bij het Koninkrijk der Nederlanden hoort en er dus vrij gereizigd mag worden. Ik zou zeggen: komt allen, want echt… het IS ook relaxt en heerlijk om je vakantie hier te vieren! Voor Curaçao vind ik het geweldig, dat er meer toeristen komen. Dat betekent werk, dat betekent inkomen en dat betekent dus ook eten voor de bevolking. Want de armoede is groot. Vooral wanneer ik dit bij kinderen zie, breekt mijn hart. Wat hebben we het toch goed in Nederland… wat is het daar allemaal goed geregeld…

Terug naar ons! Voor een korte update.

De kids vermaken zich prima op school. De zomervakantie in Nederland, in Balk, heeft ze goed gedaan. Er is een bepaalde rust bij ze. De heimwee is deels weg en dat voelt fijn. Natuurlijk speelt ook mee dat ze weten dat dit het laatste schooljaar is hier, dat ze groep 7 en groep 6 starten op De Bolster in Balk. Al zei Benthe vandaag in auto: ‘Mem, ik vind het toch lastig. Moet ik straks afscheid gaan nemen van Lynn, Femke, Britt, Milan, Fenne… dat vind ik helemaal niet leuk!’ Het gaf mij wel een goed gevoel, want Benthe was de enige van ons vieren die echt veel moeite had om hier te aarden. Maar… volgens mij is het best goed gelukt!

Carst zit in een leuk voetbalteam dit jaar, eindelijk eens de oudste van de groep en (in dit geval) ook één van de betere spelers. En dat geeft zelfvertrouwen, dat kon hij op voetbalgebied wel gebruiken. Dus erg fijn voor hem. En voor zijn mem (want die zat er toch wel een beetje mee, haha).

Benthe turnt/gymt elke week en danst op vrijdagmiddag op Caribische muziek met nog meer meiden (en één jongen) op de kazerne. Onder leiding van een geweldige streetdance juf. Carst doet naast voetbal ook nog aan karate én ze zitten beide nog op judo. Dat klinkt als veel, maar het zijn hun enige sport en beweeg momenten. Ze zitten veelal in de auto. Dus is een beetje beweging wel fijn!

Henk heeft het druk op zijn nieuwe functie. Hij is werkvoorbereider op de afdeling MICAR (Materiële Instandhouding CARibisch gebied). Hiervoor moet hij ook veel het eiland over in zijn busje. Dit vindt hij geweldig en deze functie past goed bij hem. Qua werk had hij nog wel een jaartje langer willen blijven, qua gezin is het prima dat we naar Nederland terug gaan. Ook heeft hij zijn sportmedaille behaald dit jaar. Om deze te halen moet je voor verschillende sportonderdelen bepaalde doelen halen. Zo moest hij o.a. verspringen, hoogspringen, sprint (400 meter en 1500 meter), 10 km hardlopen en een vechtsport. De 10 km werd een issue… er waren zelfs slapeloze nachten, het lukte maar niet om dit binnen de gestelde tijd te halen. Gelukkig is het afgelopen weekend gelukt en is die druk er ook af. Ook heel fijn voor mij (haha). Wij zijn super trots op hem!

En dan hebben we mijzelf nog. Ik werk dit jaar niet, tenminste niet betaald, en ik begin me zo langzamerhand soms een beetje te vervelen. Dit vind ik fijn! Want hierdoor besef ik hoe leuk ik mijn werk vond, of vindt. En ik begin me dus stiekem een beetje te oriënteren op banen in het onderwijs in Nederland. Want ik wil weer voor de klas! Het jaar vliegt voorbij, dus voor ik weet… zitten we zo weer in het Nederlandse ritme.

Henk en ik bespreken dit wel eens, hoe we het gaan doen als we terug zijn in Nederland. Of we dan ook iets van deze vibe en relaxte houding willen (en vooral KUNNEN) vasthouden. Ik hoop het zo! Wellicht merken jullie, lezers, daar straks meer van dan wij. Voel je dus niet persoonlijk aangesproken als we een keer niet op een verjaardag komen op een zondag wanneer we al drie andere verplichtingen hebben, we kiezen dan gewoon voor onszelf, voor rust.

Ondertussen gaat ons proces voor remigratie ook door. Of… het begint. Ik voel het in me, ik merk het in onze gesprekken en het is tastbaar. Zo is de eerste bijeenkomst volgende week al. Er wordt ons dan verteld wat we moeten gaan regelen (verzekering, uitschrijven van land, andere instanties die moeten geïnformeerd, leerplicht…). Onze gesprekken gaan richting toekomst: hoe willen we ons huis aankleden en gezellig maken. Want tja, toen we weggingen stond de basis er, nu is het tijd om te settelen. En dat komt dicht bij en geeft weer nieuwe energie! Ik voel het ook in me, het proces van dingen hier afsluiten en nog intens genieten van iets dat niet weer (tenminste niet op korte termijn) terugkomt. Bijzonder… ik had dit echt nooit willen missen! Hoeft ook nog niet, want we zitten hier gelukkig nog wel even. En…

Komende twee weken wordt het feest, eindelijk komen mijn vriendinnen langs! 10 dagen lang! Hoe gelukkig ik ben op een schaal van 1 tot 10? Een 11!!! Eindelijk kan ik laten zien waar we leven, hoe we wonen en wat we zoal doen hier. Ik kan niet wachten!

Life ’s good… Ayo!