Simmer yn Fryslân!

T is weer voorbij die mooie zomer, die zomer die begon zowat in mei. Ik dacht dat er geen einde aan zou komen, maar voor je’t weet is heel die zomer alweer voorbij…

Het heeft even geduurd voor dit verhaal op papier kwam. Ik moest even bijkomen van Nederland en weer even landen op Curaçao. Inmiddels is beide weer gelukt! Zo hebben jullie nog wat zonnigs te lezen, terwijl het herfstig weer is buiten!

We waren in Fryslân!!! Afgelopen zomer. Heerlijk! Dik 6 weken lang vakantie houden in ‘eigen’ land! In eigen dorp! En wat is de tijd omgevlogen! Één groot feest! Voor ons alle vier! We hebben gefietst, we hebben gewandeld, we hebben gegeten, we hebben nóg meer gegeten en we hebben gedronken en nóg meer gedronken. Pfff, zwaar leven!
Het was nog even spannend óf we naar Nederland konden vliegen, maar… één dag voor ons geplande vertrek werd de verplichte, betaalde quarantaine bij terugkomst opgeheven, dus… we konden gaan!
Ons aankomst op Schiphol was heel stil, best gek. Normaal gesproken staat daar familie en/of vrienden op jou te wachten, maar dat kon nu niet.
We zijn met de trein van Schiphol naar Lelystad gegaan en daar werden we opgehaald door vrienden. Heel fijn! Met de trein reizen was trouwens wel weer een hele belevenis, want treinen zijn er niet op Curaçao. We keken onze ogen uit… wat is het groen in Nederland! En schoon! En overzichtelijk! Heerlijk om dit ook even met zijn vieren te ervaren. Toen we in Balk op de Westerbuorren aankwamen kregen we een warm onthaal van familie, vrienden en buren. Geweldig! Krijg er weer tranen van in mijn ogen als ik er aan terugdenk. Na een uurtje kletsen met koffie én Fryske oranjekoek, hebben we gelijk de koffer weer gepakt en gingen we door op familieweekend. Een goede manier om van je jetlag af te komen, kan ik je vertellen. Gewoon niet stil gaan zitten, maar gelijk doorgaan.

De eerste week Nederland was regenachtig. Wat wij echt heel fijn vonden. Al hadden we het wel een beetje koud. Na die eerste week hebben we alleen maar zomers weer gehad! En toch is t weer hele andere warmte dan hier, op Curaçao. Ik heb het dan ook niet één keer te warm gehad. Gewoon lekker.
Het was fijn om familie weer te zien, te spreken en te voelen. Het was geweldig om Benthe en Carst te zien genieten van hun vriendjes en vriendinnetjes. Om hun overal op de fiets heen te kunnen laten gaan. Geen autoritjes, geen heit of mem die altijd mee moet. Vrijheid en zelfstandigheid. Hoe fijn is het om als kind in Nederland te mogen opgroeien! Dat besef krijg je echt als je een paar jaar hier op Curaçao woont. Nederland is een geweldig land om in te wonen!

Henk en ik zijn samen nog een paar dagen weg geweest en we hebben alleen maar gefietst, gefietst en nog eens gefietst. Lekker degelijk, maar zo leuk! Dat misten we echt!
We hebben ook (bijna) al onze vrienden weer kunnen zien, hoe leuk! Fijne gesprekken live kunnen voeren, drankjes doen op het terras, spontane barbecues… we hebben echt alles er uit gehaald wat er in zat, die weken in Balk. Zelfs onze vrienden van Curaçao hebben een dagje Balk gedaan, ‘Curacao meets Fryslân’. Heel gek om elkaar in Nederland weer terug te zien, maar gelijk ook heel vertrouwd.

Afscheid nemen is altijd het minst leuke stukje van teruggaan naar huis. We hebben er zelf niet al te moeilijk over gedaan. Dat maakt afscheid nemen alleen maar lastiger.

Eenmaal terug in de hitte, want deze maanden zijn écht écht warm hier, hebben we eerst bijgeslapen en zijn we maar weer eens wat gezonder gaan eten. Haha. En we kwamen tot de ontdekking dat we gewoon het beste van beide werelden hebben! En dat alles in Nederland gewoon hetzelfde is gebleven. De spullen, de omgeving, maar ook de mensen. Zij veranderen niet. WIJ zijn veranderd. In ons hoofd leeft nog een wereld, echt zó bijzonder om mee te maken.
Soms fietste ik door Balk tijdens onze vakantie en dacht ik: zie je dan niks aan mij? Zie je niet dat ik zoveel meer in mijn hoofd heb dan alleen Balk... haha, best grappig nu ik het zo opschrijf. Moeilijk om uit te leggen, ik denk dat alleen mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, dit kunnen begrijpen.

Dat alles in Balk hetzelfde is gebleven, hebben onze kinderen ook ervaren. Benthe en Carst waren er een beetje ongerust over dat ze niet meer bij hun vriendenclubjes hoorden, maar niks bleek minder waar. Nog geen minuut na aankomst in Balk was het alsof ze elkaar gisteren nog hadden gezien. Dát besef, dat heeft hen heel goed gedaan.

Nu zijn we weer terug en genieten we echt met volle teugen van alweer ons laatste jaar op Curaçao. Time flies... too fast.

‘Want voor je’t weet is heel die zomer alweer voorbij…’